...Όλα άρχισαν κάπως έτσι:
Προσοχή, ακολουθεί μακροσκελής ανάρτηση, φιλοσοφικού-διδακτικού περιεχομένου...Αν δεν έχεις χρόνο, όρεξη ή φιλοσοφική διάθεση μη μπεις στον κόπο να προχωρήσεις.
...Όλο και περισσότεροι φίλοι μου αποφασίζουν τελευταία να δοκιμάσουν τις δυνατότητες και γιατί όχι την τύχη τους, μέσα από τις δικές τους επιχειρήσεις. Η αλήθεια είναι πως είμαστε ο λαός της υπερβολής και από εκεί που πριν 2-3 χρόνια όλοι πιστεύαμε ότι θα γίνουμε ή στελεχάρες ή δημόσιοι υπάλληλοι, τώρα νομίζει κανείς ότι γίναμε Αμερική και το παίζουμε από οργισμένοι καριερίστες (credit to Thodoris Kalabouk για την ατάκα), wannabe business people.
Είναι ακόμη βέβαιο ότι πολλές προσπάθειες γίνονται πρόχειρα και μοιάζουν καταδικασμένες να αποτύχουν…Όμως ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα νέο άνθρωπο επειδή αρνείται να συμβιβαστεί με την απραξία της ανεργίας, τη μιζέρια του μισθού των 800 ευρώ, την ανασφάλεια της πιθανής απόλυσης, τη στασιμότητα των μηδενικών αυξήσεων ή προαγωγών; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει κάποιον επειδή πιστεύει ότι του αξίζει κάτι καλύτερο και είναι διατεθειμένος να ρισκάρει για να κυνηγήσει το όνειρό του;
Πολλοί από εμάς, αντί να αναλογιστούμε τα παραπάνω, είμαστε αδιάφοροι, αρνητικοί, ή ακόμη και επικριτικοί απέναντι ακόμα ΚΑΙ στους δικούς μας ανθρώπους που τολμούν να κάνουν το βήμα αυτό. Γινόμαστε όλοι από την άνεση του καναπέ μας -και ξετυλίγοντας το πιτόγυρο που σαβουρώνουμε-σύμβουλοι επιχειρήσεων, μανατζάρες και ειδήμονες, και κάνουμε κριτική για την κριτική, σνομπάροντας ακόμη και τους δικούς μας ανθρώπους, σχεδόν ικανοποιούμαστε αν τους βλέπουμε να μην πετυχαίνουν: « Έλα μωρε, έχουν ανοίξει 100 καφετέρειες», «Αμάν με τα κομμωτήρια», «από που κι ως που αυτός να γίνει ξενοδόχος», «έγινε της μόδας το εμπόριο λαδιού», «ο κάθε τυχαίος νομίζει ότι μπορεί να κάνει ένα mobile application και να γίνει εκατομμυριούχος», κλπ κλπ
Προς όλους αυτούς λοιπόν εγώ απευθύνομαι και λέω να αφήσουμε τη μιζέρια, τη ζήλεια/φθόνο και την νοοτροπία «τα ξέρω όλα», γιατί αυτά μας έχουν φέρει εδώ που είμαστε. Η ΚΑΘΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ είναι μια προσπάθεια που αξίζει σεβασμό και υποστήριξη. Είτε είναι περίπτερο είτε 5στερο ξενοδοχείο. Είτε ένα μαγαζάκι που πουλά βραχιολάκια, είτε ένα πολυκατάστημα. Είτε μια μικρή ατομική επιχείρηση που υποστηρίζει δίκτυα υπολογιστών, είτε μια τεχνολογική εταιρεία που φιλοδοξεί να κατακτήσει την αγορά του κόσμου. Είτε κόστισε 1000 ευρώ, είτε τα δεκαπλάσια.
Θέλει μεγάλα COJONES και πολύ κουράγιο φίλοι μου για να κάνεις κάτι μόνος σου. Είναι μακρύς ο δρόμος της επιτυχίας και έχει πολύ άγχος, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ αγώνα, ατελείωτη δουλειά, και η μοναξιά είναι πολλές φορές ΒΑΡΟΣ ΑΣΗΚΩΤΟ. Γι αυτό λοιπόν αγαπημένοι φίλοι, ΣΤΗΡΙΞΤΕ τους δικούς σας που πήραν το ρίσκο! Είναι πολλοί οι τρόποι που μπορεί να γίνει αυτό... με μια καλή κουβέντα για τη δουλειά τους, δυο λόγια υποστήριξης όταν έρθουν τα δύσκολα, με την προτίμηση σε αυτό που προσφέρουν, με τη διάδοση αυτού που κάνουν, με ένα γελοίο “like” σε αυτό που ανεβάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ή μια επίσκεψη στη σελίδα τους. Εκεί φαίνονται οι φίλοι και οι «bro» και όχι στις ηλίθιες φωτογραφίες που ανεβάζουμε μαζί τους όταν γινόμαστε κομματια!
Με μεγάλη εκτίμηση, και εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους όσους φίλους κάνουν αυτή την προσπάθεια-υπέρβαση ... Καλή επιτυχία φίλοι μου, το ταξίδι απολαύστε και αν έρθει και ο προορισμός που ονειρεύεστε, ακόμη καλύτερα!
Προσοχή, ακολουθεί μακροσκελής ανάρτηση, φιλοσοφικού-διδακτικού περιεχομένου...Αν δεν έχεις χρόνο, όρεξη ή φιλοσοφική διάθεση μη μπεις στον κόπο να προχωρήσεις.
...Όλο και περισσότεροι φίλοι μου αποφασίζουν τελευταία να δοκιμάσουν τις δυνατότητες και γιατί όχι την τύχη τους, μέσα από τις δικές τους επιχειρήσεις. Η αλήθεια είναι πως είμαστε ο λαός της υπερβολής και από εκεί που πριν 2-3 χρόνια όλοι πιστεύαμε ότι θα γίνουμε ή στελεχάρες ή δημόσιοι υπάλληλοι, τώρα νομίζει κανείς ότι γίναμε Αμερική και το παίζουμε από οργισμένοι καριερίστες (credit to Thodoris Kalabouk για την ατάκα), wannabe business people.
Είναι ακόμη βέβαιο ότι πολλές προσπάθειες γίνονται πρόχειρα και μοιάζουν καταδικασμένες να αποτύχουν…Όμως ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα νέο άνθρωπο επειδή αρνείται να συμβιβαστεί με την απραξία της ανεργίας, τη μιζέρια του μισθού των 800 ευρώ, την ανασφάλεια της πιθανής απόλυσης, τη στασιμότητα των μηδενικών αυξήσεων ή προαγωγών; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει κάποιον επειδή πιστεύει ότι του αξίζει κάτι καλύτερο και είναι διατεθειμένος να ρισκάρει για να κυνηγήσει το όνειρό του;
Πολλοί από εμάς, αντί να αναλογιστούμε τα παραπάνω, είμαστε αδιάφοροι, αρνητικοί, ή ακόμη και επικριτικοί απέναντι ακόμα ΚΑΙ στους δικούς μας ανθρώπους που τολμούν να κάνουν το βήμα αυτό. Γινόμαστε όλοι από την άνεση του καναπέ μας -και ξετυλίγοντας το πιτόγυρο που σαβουρώνουμε-σύμβουλοι επιχειρήσεων, μανατζάρες και ειδήμονες, και κάνουμε κριτική για την κριτική, σνομπάροντας ακόμη και τους δικούς μας ανθρώπους, σχεδόν ικανοποιούμαστε αν τους βλέπουμε να μην πετυχαίνουν: « Έλα μωρε, έχουν ανοίξει 100 καφετέρειες», «Αμάν με τα κομμωτήρια», «από που κι ως που αυτός να γίνει ξενοδόχος», «έγινε της μόδας το εμπόριο λαδιού», «ο κάθε τυχαίος νομίζει ότι μπορεί να κάνει ένα mobile application και να γίνει εκατομμυριούχος», κλπ κλπ
Προς όλους αυτούς λοιπόν εγώ απευθύνομαι και λέω να αφήσουμε τη μιζέρια, τη ζήλεια/φθόνο και την νοοτροπία «τα ξέρω όλα», γιατί αυτά μας έχουν φέρει εδώ που είμαστε. Η ΚΑΘΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ είναι μια προσπάθεια που αξίζει σεβασμό και υποστήριξη. Είτε είναι περίπτερο είτε 5στερο ξενοδοχείο. Είτε ένα μαγαζάκι που πουλά βραχιολάκια, είτε ένα πολυκατάστημα. Είτε μια μικρή ατομική επιχείρηση που υποστηρίζει δίκτυα υπολογιστών, είτε μια τεχνολογική εταιρεία που φιλοδοξεί να κατακτήσει την αγορά του κόσμου. Είτε κόστισε 1000 ευρώ, είτε τα δεκαπλάσια.
Θέλει μεγάλα COJONES και πολύ κουράγιο φίλοι μου για να κάνεις κάτι μόνος σου. Είναι μακρύς ο δρόμος της επιτυχίας και έχει πολύ άγχος, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ αγώνα, ατελείωτη δουλειά, και η μοναξιά είναι πολλές φορές ΒΑΡΟΣ ΑΣΗΚΩΤΟ. Γι αυτό λοιπόν αγαπημένοι φίλοι, ΣΤΗΡΙΞΤΕ τους δικούς σας που πήραν το ρίσκο! Είναι πολλοί οι τρόποι που μπορεί να γίνει αυτό... με μια καλή κουβέντα για τη δουλειά τους, δυο λόγια υποστήριξης όταν έρθουν τα δύσκολα, με την προτίμηση σε αυτό που προσφέρουν, με τη διάδοση αυτού που κάνουν, με ένα γελοίο “like” σε αυτό που ανεβάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ή μια επίσκεψη στη σελίδα τους. Εκεί φαίνονται οι φίλοι και οι «bro» και όχι στις ηλίθιες φωτογραφίες που ανεβάζουμε μαζί τους όταν γινόμαστε κομματια!
Με μεγάλη εκτίμηση, και εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους όσους φίλους κάνουν αυτή την προσπάθεια-υπέρβαση ... Καλή επιτυχία φίλοι μου, το ταξίδι απολαύστε και αν έρθει και ο προορισμός που ονειρεύεστε, ακόμη καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου